Open Universiteit in de 21e eeuw - Naar een nieuw Instellingsplan

Waarom hoort deze post van collega Paul Kirschner thuis op een Scoop over de toekomst van de OU? Omdat wij als Open Universiteit mijns inziens veel te veel waarde (willen) hechten aan het oordeel van de studenten zoals dat jaarlijks in de NSE verschijnt. De student is maar 1 van de stakeholders van de Open Universiteit, een belangrijke weliswaar, maar slechts 1. We zijn geen bedrijf dat alleen maar tevreden klanten moet willen afleveren. Sommige studenten kunnen een studie niet aan, en dat moeten we ook op een goede manier kunnen meedelen aan die student.

Waarom heb ik vragen bij de blogpost van Paul? Omdat ik een probleem heb met de vraagstelling, namelijk over de 'betrouwbaarheid' van een beoordeling door peers of 'klanten'. Wat is betrouwbaarheid in deze? Welk soort betrouwbaarheid streef je na? Als je het hebt over de beoordeling van docenten door collega's en leerlingen/studenten, krijg je natuurlijk geen objectief oordeel, maar is dat wat je op dat moment zoekt? Vaak krijg je immers wel een oordeel gebaseerd op hun perceptie van en ervaring met die bepaalde docent, en dat is volgens mij heel belangrijk. Het gaat immers om de beleving van iedere leerling/student. Bovendien, is een oordeel door een manager betrouwbaarder? Of een oordeel op basis van cijfergegevens over de opbrengsten die een docent in de klas genereert?
Paul schrijft: "Je zou denken dat de maat voor een goede leraar/lerares is dat je veel van hem of haar leert, toch?!" Maar is dat wel zo? De leerkrachten die ik mij het meest positief herinner, waren diegenen die me een gevoel van eigenwaarde verschaften, die onze klas niet als kinderen behandelde, maar een volwassen gesprek wilde aangaan, die me zin gaf om te studeren.
Wat is een goede maatstaf voor een docent, en wie bepaalt dat? Geen eenvoudige vraag, en er is mijns inziens ook geen eenvoudig antwoord.